– Reisverslag Nepal: Himalaya trekking –    

De Annapurna

Vanuit Besisahar aan de voet van de Annapurna start onze Himalaya voettocht. We volgen een pad noordwaarts langs de Marsyangdi-rivier. Het is de oude handelsroute tussen India en Tibet. We lopen door een groen en tropisch terrassenlandschap en overal wordt rijst verbouwd.

Voorbij Dharapani slaan we linksaf, de rivier volgend. De wit besneeuwde toppen van het 55 km lange Annapurna bergmassief komt in zicht. De Annapurna, godin van de oogst, telt zeven reusachtige bergen met toppen boven 7000 meter. De Annapurna I is met 8091 meter de hoogste berg van het massief en één van de hoogste ter wereld. Vanaf nu wijken deze witte reuzen niet meer van onze zijde.

We klimmen voorbij de boomgrens en het landschap wordt steniger en onherbergzamer. Op 4800 meter bereiken we Basecamp, de laatste rustplaats voordat we de Thorong La pas overgaan. De strakblauwe lucht maakt plotseling plaats voor een grijze wolkenmassa. Het wordt kouder, de wind neemt toe en het begint te sneeuwen. Het is nu ijskoud en er is geen verwarming. Er rest ons niets anders dan in de slaapzak te kruipen en te wachten op de volgende dag om onze tocht voort te zetten.

Slapen lukt niet. De opwinding is te groot en de grote hoogte veroorzaakt lichte hoofdpijn. De volgende ochtend, het is nog donker, vertrekken we. Het sneeuwt nog steeds. We banen ons een weg door een wit besneeuwd landschap en rond het middaguur bereiken we op 5400 meter het hoogste punt. Een gevoel van overwinning maakt zich van ons meester. Het is gelukt. We hebben het gehaald. Nu zijn we helden en heldinnen. Helaas geen spectaculaire uitzichten. Wel een dik van sneeuw bezwangerd wolkendek en de wondere wereld van een wit berglandschap. Diep beneden ons ligt het dal.

Het besef dat we dit vandaag nog moeten bereiken, stemt niet vrolijk. De paden zijn nauwelijks zichtbaar en spekglad. Het afdalen vraagt om uiterste concentratie en beheersing van techniek. Door vermoeidheid overvallen, laat het mij onverschillig of ik heelhuids beneden kom. Een groepsgenoot geeft mij iets zoets te drinken. Het werkt snel en goed. Met hernieuwde energie daal ik af en uren later bereiken we het dal.

We laten de Annapurna achter ons en betreden nu het Mustang gebied dat eeuwenlang van de buitenwereld is afgesloten en waarvan het landschap, de mensen en de cultuur verwant zijn aan het nabijgelegen Tibet. We lopen over natgeregende en modderige zandpaden door een vervreemdend en desolaat landschap. Eindelijk komen we aan in Muktinath.

Gezien de hoeveelheid guesthouses en souvenirswinkels lijkt deze plaats een belofte in te houden. Het is mij niet duidelijk waarom want het oogt vooral grauw en troosteloos. De volgende ochtend wordt duidelijk dat we in een zowel voor Hindoes als Boeddhisten heilige pelgrimsplaats zijn beland. Hier staat een belangrijk tempelcomplex waar het water van de rivier wordt opgevangen, zodat de bezoekers zich kunnen dopen in het voor hen heilige en gezegende water.

We lopen door naar het eeuwenoude en mysterieuze dorpje Jarkoth. Vandaar naar Kagbeni, een oude handelsplaats gelegen aan de brede bedding van de Kali Gandaki. Zowel in Jarkoth als Kagbeni vallen de primitieve uit leem geboetseerde mannen en vrouwen op die langs de kant van de weg staan. Zij dienen de reizigers te beschermen, hetgeen geen overbodige luxe is blijkt later. Er volgt een barre tocht over stenen en keien. Een harde tegenwind is onze reisgenoot en baant zich een weg door de rivierbedding, die aan weerszijden wordt omgeven door hoge bergketens.

In Jomsom komt de tocht ten einde. De volgende ochtend landen we veilig op de luchthaven van Pokhara en is de tocht van de held en heldin volbracht.

Roberto Massaro

– Reisverslag Nepal: Himalaya trekking –