– Reisverslag Nepal: trekking –    
Dianne nam deel aan de Nepal reis ‘In de Voetsporen van Holi Maya’ van 3 tot 18 april 2015. Na afloop schreef ze een reisverslag. Reis je mee met haar verhaal?

Mijn reis was een beleving

Mijn reis was een beleving. Daarom noem ik het ook geen vakantie maar een fantastische ervaring.

Nepal is een prachtig land met afwisselende landschappen; dat heb ik vooral ervaren tijdens de trektocht. De bomen met hangende wortels en hun met mos begroeide stammen en takken geven een sprookjesachtige, mystieke sfeer tijdens de tocht omhoog. Rododendrons, geen struiken maar bomen. De bergen, de bergen! Ik had nog nooit gewandeld in de bergen. Wat een indrukwekkende ervaring! Majestueus, wakend over alles, vriendelijk en stevig staan ze daar. Hier en daar met besneeuwde toppen die boven de wolken uitsteken.

De mensen, vriendelijk en verlegen. De kinderen die hun handjes vouwen en Namasté zeggen. De dankbaarheid als je een foto van ze neemt.  Terwijl ik het gevoel heb dat ik juist hen dankbaar moet zijn omdat ik een foto van ze mag maken. De tevredenheid die ik zie bij mensen die in onze beleving ‘weinig’ hebben. En tegelijk trots zijn op wat ze hebben.

Ik vertel je hier graag over mijn ervaringen en belevenissen. Ik ben me bewust van de beperking van woorden, om de veelheid van gevoelens en emoties die mijn werkelijkheid vertegenwoordigen, weer te kunnen geven.

Vertrek naar Kathmandu, dag 1 & 2

Een goede vriend  brengt me naar Schiphol. In Istanbul heb ik ongeveer vijf uur vertraging. Waar ik me totaal niet druk over maak, ongekend voor mijn doen. Mijn tijd breng ik gezellig door na de ontmoeting met maar liefst acht, mij onbekende mensen die ook naar Nepal gaan.

Uiteindelijk vertrekken we. Ik kan zeggen dat het vliegen met Turkish Airlines goed bevalt. Het cabinepersoneel is vriendelijk en vrolijk. De smakelijke maaltijden worden uitgedeeld door de ‘kok’ in koksoutfit. Grappig.

Na mijn landing op het vliegveld van Kathmandu word ik gastvrij onthaald door Thomas met een mooie bloemenslinger als welkom. Onderweg naar het Vajra hotel in de boeddhistische wijk vertelt hij me dat het niet druk is naar Kathmandu-begrippen; zaterdag is de enige vrije dag. Nou ik vind het behoorlijk druk!

Aangekomen in het hotel vindt er een vrolijk weerzien met Holi plaats en installeer ik me in de hotelkamer, die prima en eenvoudig is. Ik deel de kamer met Els, een van mijn reisgenoten die ik vorig jaar al tijdens de vertrekwandeling in Rotterdam heb ontmoet.

´s  Avonds legt Thomas nog een en ander uit en nodigt ons uit om te reizen vanuit onze eigen kracht: ‘je doet het zelf, maar niet alleen’. Het geeft me een gevoel van vrede. Het is volle maan; tijd voor nieuwe ervaringen, zoals deze reis!

Dag 3

Holi neemt ons mee naar Swayambhunath, ofwel de Monkey Temple. We lopen de minstens 365 treden in etappes omhoog. Boven aangekomen ben ik ademloos; niet van het traplopen maar door de schoonheid van wat ik zie. Ik brand in een Hindoe tempel kaarsjes voor hen die mij lief zijn en voor mezelf. Ik heb mezelf tenslotte ook lief.

Holi vertelt veel over de drie goden: ‘Brahma, Vishnu en Shiva’. Het symbool (hun persoonlijke ‘voertuig’) voor Brahma is de lotusbloem, voor Vishnu de vogel en voor Shiva de stier.

Tijdens de heerlijke lunch in the Green Organic Bar leren we meteen wat Nepalese woordjes, zoals;  dank je wel – Danjebad, mijn naam is Dianne – Merunaam Dianne ho. Daarna gaan we Thamel & Mandela Street verkennen en kunnen we geld pinnen.

Els, Lian en ik zitten ’s avonds in de lobby en al snel delen we onze levensverhalen aan elkaar, gepaard gaande met een lach en een traan. Ik voel me fijn! Vervolgens gaan we onze rugzakken inpakken. Maximaal 10 kg kunnen we meenemen ‘on trek’.

Dag 4

We nemen na het ontbijt voor een aantal dagen afscheid van Holi en Thomas. Samen met onze gids Phula begint de tocht door de Kathmandu Vallei  naar het Tibetaans/Boeddhistisch klooster.

En tja, vijf vrouwen dus …., waar kunnen we plassen? Phula vertelt ons dat er een openbaar toilet is en waarschuwt dat het niet heel erg schoon is. Nou, dat is een understatement en hilariteit alom.

De tocht is prachtig; overal vriendelijke mensen, begroetingen met Namasté en ook de allerkleinsten doen dat. Ze vouwen hun handjes op hun manier, zo vertederend.

Phula is een vrolijke en verantwoordelijke gids, er ontgaat hem niets. Het is fijn om in mijn eigen cadans te lopen en ik verbaas me dat ik hier loop, in Nepal ben. Verbazing, verwondering, blijdschap, tevredenheid.

Surya, een van de dragers, neemt na enig beraad de dagrugzakken van Els en mij over. Schuldgevoelens, gevoel van zwakte dat ik mijn eigen rugzak niet draag, strijden met het gevoel van dankbaarheid. Ik breng mijn aandacht naar het laatste; het is oké zo. Dat is ook mijn intentie voor deze reis; alles is goed.

Phula wijst ons waar we zijn en waar we naar toe moeten. Je denkt ‘amai dat is nog wel een eindje wandelen zeg’ (de Vlaamse invloed van Els merk ik, leuk) . Later blijkt dat zo bijzonder te zijn; je ziet waar je naar toe gaat lopen en ‘ineens’ ben je er dan.

In het klooster aangekomen, installeren we ons in onze kamers van het gastenverblijf (guesthouse). Prachtig is het hier. Na de avondmaaltijd kom ik bij mezelf; ik heb blijkbaar verwachtingen. Een klooster staat voor mij gelijk aan stilte, rust, noem het devotie. Dat is het verre van. De jonge monniken maken een hoop kabaal. De simpele, voedzame maaltijden gaan efficiënt. Na de gebedsdienst drinken we nog wat gemberthee, luisteren muziek en gaan we naar onze kamers. Morgen bijtijds weer op.

Dag 5

We kijken de volgende ochtend naar de zonsopkomst. Ik geniet van het uitzicht, de geluiden, het aanzwellend vogelconcert, in de verte een blaffende hond.

Phula geeft ons een rondleiding door het klooster en stelt ons voor aan zijn broer die hier woont. We krijgen daardoor ruimtes te zien die voor anderen verborgen blijven. Ik vind het heel bijzonder dat wij dit mogen ervaren.

‘s Middags maken we samen met Phula een fikse wandeling langs landbouwplateaus en door een paar dorpjes; eerst aardig afdelen en vervolgens flink klauteren over smalle met stenen bezaaide paden.

We komen vrouwen tegen met draagmanden op hun rug, gedragen door een draagband over hun hoofd. Respect! Ook voor de mannen die we zien lopen met manden vol bouwmaterialen. Phula vertelt ons dat de inhoud vaak zo’n 40 kg is!

Onderweg ontmoetten we vandaag een hoge Lama! Al ben ik geen boeddhist, ik voelde ontzag, dankbaarheid. Vooral toen hij ons begroette en vroeg hoe het met ons was. Ik heb toch even iets van “hij praat tegen ons”. Grappig toch?

Dag 6

Vandaag gaan we naar de ‘onbekende bestemming’! We reizen af en komen aan in een prachtig middeleeuws aandoend plaatsje. Phula laat ons weer veel zien, onder andere een prachtig museum. We wandelen nog wat door straatjes, ik koop wat mooie typisch Nepalese souveniers. Aan het einde van de middag krijgen we op het dakterras, met een prachtig uitzicht op het plein, een uitleg over de trekking.

Dag 7

Met een busje vertrekken we naar Sundarijal, het startpunt van onze trekking. Door het Shiva Puri park lopen we naar het dorpje Chisopani op 2.160 m. Een prachtige wandeling met veel traptreden.

Dag 8

Eerst lopen we door het bos naar het Tamang dorpje Golphu Bhanjyang op 2.140 m. Het eerste stuk is een afdaling en wat voel ik mijn knieën. Ik spreek zachtjes in mezelf “Mijn lichaam is fit, gezond en in goede conditie” en dat helpt. Ik geloof dan ook in gedachtekracht.

De stilte en de rust onderweg, ik geniet daar enorm van. We komen aan in de Himalaya New Lodge. Op de menukaart, ja je leest het goed, staat vermeld: hot shower, per bucket. Voor € 1,00 krijg je een emmer heet water met een maatbeker. Geweldig! Ik kijk terug op een prachtige, best wel pittige wandeldag.

Dag 9

Vandaag gaan we via Kutumsang naar het gehuchtje Magingoth op zo’n 3.420 meter. Spannend vind ik het. Ik heb de eerste preventieve pil tegen hoogteziekte genomen en plas me daardoor helemaal suf. Ik kies er uiteindelijk voor die pillen niet verder te slikken en te gaan ervaren wat mijn lijf doet op die hoogte en heb nergens last van gehad.

We zien besneeuwde bergtoppen. Een grote biodiversiteit; het ene moment lopen we in de bergen en dan ineens waan ik mij in de jungle.

Phula wijst ons waar we aan het begin van deze dag vandaan komen lopen. We zijn super trots dat we het gehaald hebben. Ik sta daar en ben emotioneel. Ineens heb ik het gevoel dat mijn moeder heel trots naar mij kijkt. Ik pak dit moment met volle handen aan.

Bijzonder hoe snel je ook gemakkelijk wordt; alles is primitief, maar goed te doen. We hebben lekker eten en een slaapplaats…. Herkaderen. Basisbehoeften zijn het belangrijkste. Ik ga lekker ontspannen naar bed.

Dag 10

Ik heb goed geslapen en schrijf na het ontbijt mijn briefje met issues die ik ga achterlaten op het hoogste punt, de Tharepati pas. Na het passeren van het huisje dalen we, door de sneeuw af naar een soort berghut voor de lunch. De houtkachel staat aan en het is er lekker warm. Ik zit op de lage bank en kijk naar buiten en word overmand door een krachtig gevoel; het is niet te omschrijven

We dalen verder in een omgeving die soms lijkt als in een sprookjesbos is, heel mystiek. Na de oversteek bij de fantastische hangbrug bereiken we het Sherpa dorpje Melamchi Ghyang op 2.530 meter hoogte.

Dag 11

Vandaag hebben we een mooie ontspannen tocht, de rivier over, naar Tarke Ghyang op 2.590 meter. De lunch is verrukkelijk; de dragers Baboe, Jelbo en Surya koken voor ons. De groenten worden ter plaatste geplukt, verser kan het niet. Het is druk  op onze overnachtingslocatie zodat we deze nacht met alle reisgenoten op 1 kamer liggen. Grappig!

Dag 12

We hebben vandaag een extra dag in Tarke Ghyang; een rustdag. We besluiten deze deels te benutten maar ook alvast een deel van de tocht van morgen te lopen. Phula regelt dat we dus op een andere locatie dan gepland kunnen overnachten.

Ik ben vroeg wakker, lees wat in het mooie boek ‘De vier inzichten’ van Don Miguel Ruiz. Buiten staat een lange tafel met koopwaar en ik kijk hier naar wat cadeautjes, souvenirs uit Nepal, voor vriendinnen. Leuk om op de locaties ook iets te kopen.

Rond lunchtijd komen we aan in Ghangyul. Het is een zonnige dag en Phula verrast ons met een picknick, inclusief de heerlijke kokoskoekjes waar we inmiddels aan verslaafd zijn geraakt, op een geweldige plek met uitzicht op de Helambu Vallei en de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya.

Dag 13

Tijdens de wandeling van vandaag beleven we iets bijzonders op het moment dat we bij de Stupa met het grote gouden beeld aankomen. We horen de drums. Er blijkt een verbrandingsceremonie plaats te vinden. We mogen bij de ceremonie zijn. Ik voel me een beetje een indringer merk ik, al intrigeert het me ook.  Phula zegt dat het oké is, dat het bijzonder is en mooi om mee te maken.

Aangekomen bij de lunchlocatie merk ik dat ik vreselijk moe ben; het voelt als willen opgeven. Ik ga, omdat het regent, lekker even binnen op een bank liggen. Surya, heel lief, regelt een dekentje voor me. Ik voel ineens van alles binnen komen, emoties, tranen, een soort eenzaamheid. Het mag er zijn. Ik zit er even doorheen en val in een diepe slaap. Die duurt niet lang, maar het verkwikt me wel.

‘s Avonds hebben we een mooie ‘bonte avond’ ter afsluiting van de trektocht. Na het diner ontvangen we allemaal van Phula een oranje sjaal die geluk brengt. We bespreken hoeveel fooi we Phula, Surya, Baboe en Jelbo gaan geven. Daarna is het ‘partytime’!

Dag 14

Vandaag de laatste dag van de trekking, een wandeling van ongeveer vier uur waarin we afdalen. Daarna reizen we naar Kathmandu waar Thomas en Holi ons opwachten. In een kring hebben we, met prachtige woorden van Thomas, afscheid genomen van deze reis en de mannen die ons begeleid hebben. Dat is een heel mooie ervaring die bij ons allemaal emoties oproepen. Ik ben blij met de lessen die ik heb geleerd, dankbaar vooral ook dat ik deze reis heb mogen maken.

Dag 15

We gaan naar Pashupatinath, een pelgrimsoord voor de Hindoes, waar ook de lijkverbrandingen plaatsvinden. Er vindt net een ceremonie plaats van een hooggeplaatste man, die een andere kleur doek over zich heen heeft en ook de ‘brandplaats’ ziet er anders uit. Hij krijgt een militair saluut, waarna de oudste zoon het vuur aansteekt. Bijzonder in mijn beleving dat je je vader ‘in de brand steekt’ en tegelijk zo mooi om dat te zien. Het voelt als heel veel respect hebben voor je vader. Onze gids Suraj legt uit dat daarna het hoofd van de oudste zoon kaal geschoren wordt en er 11 dagen volgen van rituelen om de ziel die zolang blijft ronddolen, te ‘bezweren’ zodat die naar de hemel kan gaan.

Ook bezoeken we een ‘elderly home’. In Nepal is er geen overheid die zorgt voor de ouderen, dat doen de families en als je die niet hebt of er ruzie mee hebt, kun je als oudere terecht in een elderly home. Niet gesubsidieerd; geheel afhankelijk van de giften van bezoekers. Ik zie daar twee oude mannen zitten, ze eten en glimlachen rustig, bijna vredig, naar mij. Ik schiet vol en ben vertederd.

Vervolgens gaan we naar dé pelgrimsplaats voor de Boeddhisten; Boudhanath. Een prachtige grote stupa met rondom winkeltjes en restaurantjes, veel monestry’s in de buurt, ontelbare zelfs.

We lunchen bij de zus van Suraj. Het is een klein huis waar we allerhartelijkst worden ontvangen en een heerlijke maaltijd krijgen. Mooi om te zien hoe trots Suraj is op zijn zus en haar 5 jarig dochtertje.

‘s Middags is er ruimte voor onszelf. We laten ons heerlijk verwennen met een Ayurvedische massage, waarna we nog wat gaan shoppen in Thamel. We spreken af om vanavond samen te eten in OR2K, een leuk, trendy restaurant. Alweer onze laatste avond en nacht in Nepal. Morgenochtend vroeg op.

Dag 16 & 17

Om 6.00 uur brengt Holi me naar het vliegveld. Het inchecken duurt lang, zeker een 45 minuten. Ik heb mijn iPod in en sta te staan, met en in mezelf. Kijkend ook naar de mensen om me heen. Ik heb geen behoefte aan een praatje.

We blijken vertraging te hebben en krijgen een lekkere lunch aangeboden. Heel opmerkelijk; iedereen is rustig, ik zie geen boze reacties. Uiteindelijk kunnen we naar de security check. Mannen en vrouwen apart. Ruim 5 uur later dan gepland land ik op Schiphol, Amsterdam. Eindelijk weer thuis, terugkijkend op een hele bijzondere reis!

Dianne Goes

14 juni 2015

– Reisverslag Nepal: trekking –