– Reisverslag: onvergetelijke tocht Mera-peak –

Mera Peak 2021 (6570 m)

Waarom wil ik toch steeds naar omhoog
Wat is daar, waar ik zó naar verlang
Het is immers nog zo ver van de hemelboog
En soms maakt het me bang
Onderweg zijn die vragen er af en toe weer even
Maar het zijn de tranen op de top, die mij het antwoord geven.

Inleiding

Na 26x een 4000+ berg te hebben beklommen in de Alpen, een niet gelukte Peak Lenin (Kirgizië, 7010 m) in 2017, een succesvolle Elbrus (Rusland, 5642 m) in 2019 én een maar niet ophoudende Coronacrisis, ben ik toch weer op zoek gegaan naar een beklimming, hóger dan de Elbrus. 

Mera peak

Top of the World Reizen was bereid om dit te organiseren voor mij en Bea, mijn vrouw, was gelukkig akkoord met mijn plan. Het zou de Mera Peak in Nepal worden; vaak omschreven als een trekking, maar uiteindelijk – naar mijn mening- toch echt wel een berg op een serieuze hoogte van 6470 m.   En dan Nepal; voor mij een nieuw land, met nieuwe cultuur én een nieuw hoogterecord na de Elbrus (5642 m) en 2 jaar ongeduldig wachten. (Corona)

Het zou een solo reis worden, omdat géén van mijn vrienden naar een ‘oranje-land’ wilden.             

Gelet op de positieve coronacijfers in Nepal en de kans dat de 7-dagen-verplichte-quarantaine in Nepal eraf zou gaan, besloot ik toch te boeken bij Top of the World.

Training

Er ging, zoals ik wel gewend was, een jaar aan vooraf met trailruns, fitness, fietsen, lange afstandswandelen en zwemmen om toch maar vooral in goede conditie te zijn. Andere factoren als weer, hoogteziekte-verschijnselen en een beetje geluk had ik helaas nauwelijks invloed op. Met goed acclimatiseren, kon ik nog wel een extra positieve invloed uitoefenen op een succesvolle beklimming, dus daar was ik wel duidelijk in naar Top of the World. Ik wilde een goed programma, die op goede acclimatisatie gebaseerd was.

Op weg

Na een prettig informatiegesprek in Rotterdam met Thomas van ‘Top of the World’, werd e.e.a. in gang gezet en op 2 oktober 2021 vertrok ik van Schiphol naar Kathmandu met Qatar-airways. Spijtig dat ik 9 uur moest wachten in Doha (Qatar), maar dat kon helaas niet anders.

Kathmandu Guesthouse, Thamel

In Kathmandu werd ik welkom geheten door de Nepalese partner van Thomas, Gokul, die me direct een oranjekleurige sjaal om mijn nek hing, kennelijk een normaal gebruik in Nepal. Na het inchecken in het prachtige ‘Kathmandu Guesthouse’ (oase van rust midden in de bruisende wijk Thamel), maakte ik kennis met de gids, de 25-jarige Kusang Sherpa.

’s Avonds nog een klein wandelingetje door de smalle en drukke straten van Thamel, maar daarna snel naar bed, want de andere dag zou ik al redelijk vroeg naar Paphlu vliegen. 

Gelukkig was er gekozen voor Paphlu (2470 m), want airport Lukla (2848 m) bleek de andere dag dicht vanwege te lage bewolking! En Paphlu kon vanwege de iets lagere ligging nog net! Met slechts één uur delay vertrok ik in een klein vliegtuigje van Tara-air richting Paphlu. De ietwat lawaaierige vlucht verliep goed en de airstrip van Paphlu lag nog net onder het wolkendek. Mazzel dus! Het alternatief bij blijvend slecht weer, was een 8 uur durende autorit en dat leek me niet zo aanlokkelijk.

Eerste dagtocht vanaf Paphlu

De eerste acclimatisatie was een feit. Van 1300 m (Kathmandu) naar 2470 m *Paphlu).  Het was begonnen!! Die middag kocht ik op advies van Kusang een paraplu, wat achteraf een erg goede keuze was. 

Leuk zo’n drielaags Gore-tex regenjas, maar in de jungle ben je snel van binnen net zo nat als van buiten. En met een paraplu is dat nauwelijks aan de orde (zo lang het maar niet waait en de temperatuur niet te laag wordt). 

’s Avonds verscheen, na twee dagen lopen (!), de porter, Lakpa Sherpa in de lodge in Paphlu. 

Interessant detail was, dat Lakpa de vader was van Kusang, mijn gids.

Start trekking

Op 5 oktober begon de trekking en verdere acclimatisatie in de richting van de Mera Peak.  Via Taksindu, Kharikola, Panggom, Najing, Cholem Kharka en Khola Kharka, diepe dalen, heerlijke hangbruggen en diverse passen (variërend van 3000 tot 4300 m) kwam we aan in Kothe. Daar kwam de looproute vanaf Lukla samen met mijn route.

Dat waren de eerste 7 dagen, met prachtige natuur, leuke dorpjes en veel gastvrijheid, maar geen buitenlandse toerist gezien. Dat voelde op een gegeven moment bijna eenzaam, maar tegelijkertijd gaf het een gevoel van vrijheid en bijzonderheid.

Theehuis                                                  Jungle bij Najing                                   Pas 4283 m

In Kothe (3582 m) sloten wij aan op de “doorgaande route” van Lukla naar de Mera Peak. Voor het eerst trof ik buitenlandse toeristen. Ook wel even gezellig. Vanaf nu was het steady hoger via Tangnag (4279 m) naar Khare (4900 m). Khare is het laatste dorpje voor de Mera gletsjer. 

Alles ging voorspoedig; geen spierpijn, geen hoofdpijn, niets wat duidde op hoogteziekte-verschijnselen, super dus!! We sloegen twee rustdagen over, zo goed en “makkelijk” (na ja, makkelijk… het was echt wel zwaar af en toe) ging het. Ik had op de ‘Peak Lenin’ in 2017 een heel andere ervaring (hoogteziekte op “slechts” 4400 m!), dus ik wist wat de risico’s konden zijn en hoe makkelijk het voorbij kon zijn. Elke dag, dat ik hoger kwam, was het dus toch weer spannend. Zou mijn lichaam zo goed blijven en kon ik de top bereiken?

Het lichaam bleef gelukkig goed, maar er kwam nu een andere dreiging; het weerbericht voorspelde weinig goeds!

Naar de top

Op de topdag (18 oktober) zou het zelfs dramatisch slecht worden; bewolkt, sneeuw, wind en lage druk.        

Daarom stelde Kusang voor om een geplande rustdag over te slaan, het basiskamp niet aan te doen, maar de andere dag direct door te gaan naar High Camp op 5800 m. Dat ging wel ten koste van de volledige acclimatisatie, maar met deze voorspelling was er op 18 oktober sowieso geen toppoging mogelijk. 

Op de 16^e oktober zouden we dan nu de toppoging doen, net één dag voor de weersverslechtering. Een gouden keuze, zo zou blijken!

Ik moest in Khare nog even oefenen met de stijgklem en de halve mastworp om te kunnen stijgen en dalen, mocht dat instrument nodig zijn. Op 15 oktober, enkele dagen vroeger dus dan gepland, gingen we op weg naar High Camp. 

Boven 5000 m werd het al flink zwaar om te lopen, ook al was de gletsjer niet super steil (gelukkig maar). Ondanks constant gehijg, liep ik stug door. Het viel me wel op dat de meeste klimmer niet ‘aan het touw gingen; over het algemeen zéér onverstandig op een gletsjer, zo heb ik ooit ‘es geleerd in een bergcursus bij de NKBV (Nederlandse Klim- en Bergsport vereniging). 

High Camp 5800 m 

Gelukkig was het ‘los lopen’ voor Kusang geen optie; wij gingen netjes aan touw! Lakpa, de porter, bleef achter in Khare en mijn rugzak werd een beetje zwaarder dus.

Op 5800 m, na best wat gezwoeg en gehijg arriveerden Kusang en ik in High Camp (5800 m.). Voor mij was deze hoogte al een nieuw record en ik voelde me prima! Yesss!! 

High Camp is een gezellig tentenkampje op een enge richel, naast een gapend gat vol wolken en bijna 700 hoogtemeters  onder de top van Mera Peak. Ik was niet langer ‘alleen’, want hier waren meer klimmers uit het buitenland, al was het niet extreem druk.

Na een voedzame maaltijd in de keukentent en nog steeds geen klachten door de hoogte (!), ging ik om 18.00 uur naar bed. De wekker zou immers om 01.30 uur gaan!!!

16 oktober, 02.30 uur 

Dat tijdstip bleek bewaarheid, toen Kusang mij om 01.30 uur wekte voor de summitpush. Nog 1 x doorpuffen en dan was het gelukt!! Na een voedzaam ontbijt in de tent, wurmde ik me slaperig in de warme kleding en de E-schoenen.  Om 2.30 uur waren we de eersten van High camp, die op pad gingen. Met nog wat lichtjes zichtbaar achter ons van ontwakende collega-klimmers, liepen Kusang en ik de donkere nacht in naar boven. Er leek geen einde aan de gletsjer te komen en het was écht zwaar. Elke stop was een heerlijkheid.  Maar…… ik stopte niet uit mezelf! “Doorgaan!” dacht ik. Alleen als Kusang stopte, deed ik natuurlijk graag mee. Ik denk achteraf dat hij aan mijn zware gehijg wel hoorde, wanneer het tijd was om even te stoppen.

Ondanks dat de temperatuur niet erg koud was (plm. -5C) en er weinig wind was, kreeg ik het toch steeds kouder en begonnen mijn vingers zich erg onprettig te voelen. Dankzij de meegenomen donswanten en dikke donsjas, die ik halverwege aantrok, kon dat ongemak echter opgelost worden. Toen bleek me wel weer het belang van goed materiaal!

En toen was het zover; om 05.30 uur stonden Kusang en ik op de top van Mera Peak. 6470 m!! 

Mera Peak 6470 m                                  Idem

Zicht op Mount Everest, onder het genot van de net opkomende zon. Van emotie moest ik bijna huilen, maar dat wist ik net te voorkomen. 

16 oktober 2021, 05.30 uur: Wat een moment!! 

Als kind keek dacht ik al steeds aan bergen.

Als 20-jarige keek in tijdens een bergwandeling over de Briënzersee (Zwitserland) (zie foto) en keek met ontzag en verlangen naar de omringende Alpenreuzen. Wat wilde ik daar toen al graag op klimmen en bovenop staan. En wat keek ik soms met ontzag naar passerende alpinisten en dacht; “Dat is voor mij nooit weggelegd!” 

En nú (38 jaar later) sta ik op 6470 m, hoger dan de hoogste berg in de Alpen! 

Kusang en ik op de Mera Gletsjer 

Ik was oprecht dankbaar!!  Een droom voor mij !

Terug naar Kathmandu

Na plm. 20 minuten genieten, was het tijd om terug te gaan. Na de lange gletsjertocht terug, wachtte Lakpa op ons bij Khare en toen nog 5 dagen terug verder afdalen naar Lukla.                                                                                  

De prachtige omgeving, later de natte jungle, de kolossen om ons heen; elke meter was voor mij een feest.  Zelfs de post-moesson op 19 en 20 oktober, die twee dagen non-stop regen bracht, kon mijn blijdschap niet bederven!

In Lukla was het ontspannen geblazen. Voor het eerst een hele dag niets doen, na 9905 m stijgen, 9417 m dalen en meer dan 70 uur lopen, was dat best wel even wennen.

Terugblik

Het was een onvergetelijke tocht, waarbij de support van Top of the World en de lokale begeleiding echt hebben geholpen om alles perfect te laten verlopen en de top te kunnen halen. Natuurlijk is enig geluk ook nodig, want de vroegtijdige toppoging was noodzakelijk gebleken en hoogteziekte kan iedereen overkomen, ook al is de conditie goed. Maar met een beetje geluk, een goede conditie en goede begeleiding zijn alle ingrediënten aanwezig om succes te kunnen oogsten.

Ik had nog wat dagen tegoed en in die dagen organiseerde Top of the World, een professionele gids, die me Kathmandu en de stadsdelen Bhaktapur en Pattan liet zien. Wat een prachtige cultuur!

Oud Kathmandu                                    Bhaktapur, Durbar square                   Kathmandu, Guheswori tempels

Wat een herinnering aan dit prachtige land en haar prachtige mensen!

Zwolle, Tim ten Klooster

Meer fotos: http://www.cewe-fotobuch.de/view/b7f3d0153338f1a499edf721dc676ff5

– Reisverslag: onvergetelijke tocht Mera-peak –