– Reiservaring Nepal met Top of the World Reizen –      

Floor Veegens (op de foto 2e van links) is 1 van de heldinnen uit de tocht van de heldin en de held. Nu ze met haar reisgenoten de Thorong La pas heeft bedwongen, doet ze vanuit de Kali Gandaki vallei verslag. Morgen arriveert ze met haar reisgenoten terug van de intense trektocht over 5416 meter.

Het is zo’n mooi moment waarop rust over me neerdaalt. Ik zit aan een kraakhelder, groen en blauw meer. Bergen torenen er hoog bovenuit. Witte bergen. Bergen met blauw groene dennenbomen. Ik vouw m’n handen voor m’n hart en ben intens dankbaar voor al het moois en bijzonders dat ik meemaak.

Als ik m’n ogen dicht doe, zie ik de wereld voor me voorbijtrekken waar ik doorheen loop. Gehuld in herfstkleuren. Heuvels bezaaid met dennenbomen. Langzaamaan maken deze plaats voor stugger laag struikgewas waar soms fel rode blaadjes doorheen geweven zijn. Stoere rotsen tekenen fel af tegen de fel blauwe lucht. En in dit geweldige, steeds veranderende landschap grazen geiten op onwaarschijnlijk steile hellingen, lopen yak’s te paraderen met hun lange vachten en imposant gekrulde hoorns.

Er vliegt een soort gier recht over ons heen. Rustig. Zodat we hem uitgebreid kunnen bekijken. Zijn 1,5 meter brede vleugels wijd gespreid. Lila wijst op Blue Sheep. Die eigenlijk bruin, grijs zijn. En die met hun grote hoorns meer geit dan schaap zijn. En ik? Ik zie een jakhals! Terwijl we over een hangbrug lopen zie ik onder ons een oranje bruine jakhals makkelijk huppelend tussen het steile gesteente door.

Naarmate we hoger komen wordt de bittere kou steeds intenser. ‘s Ochtends zijn leidingen bevroren. Lila brengt dan een kom warm water waar we ons gezicht mee kunnen wassen. Als de kranen het doen, snijdt de kou van het bergwater door je handen heen.

Zodra de zon zich laat zien, loop ik snel weer met blote armen. Maar als je aan het eind van de dag onder de douche wil, blaas ik wolkjes onder de lauwe douche.
Om weer warm te worden, kruip ik in de keuken bij het kookvuur. Genietend van het alledaagse familieleven. De dochter die haar huiswerk bij het vuur maakt en eerst 20 minuten bezig is met lijntjes tekenen op haar blanco papiertje. Opa die zijn verkrampte handen bij het vuur warmt. Moeders die de voorbereidingen voor het eten treft, terwijl de kleinste dochter in een doek op haar rug slaapt.

Om de bossen te beschermen, is hout voor de kachel niet onbeperkt beschikbaar. Als aanvulling wordt koeienstront gebruikt. Om toch warm te worden doen we een van de dagen met z’n drieën oefeningen. Dat leidt natuurlijk tot hilariteit bij de familie (en ik kan het me voorstellen).
Als de kachels aan zijn kruipt iedereen er omheen. Maar als je dan aan het eind van de avond (en dat is om acht uur!) naar je kamer gaat, weet je weer hoe koud het is. Geen dubbel glas. Geen isolatie. Je gezicht is ‘s nachts koud, naar de wc wil je liever niet en ‘s ochtends kleed ik me in m’n slaapzak aan. Het is niet alleen koud, maar we hebben ook geen stroom. Sinds de stroom is er een kabel gebroken. Dat betekent geen licht in de keuken. Geen Wifi. Geen licht om bij te plassen. Intense duisternis buiten.

Na een paar uur lopen gaat een goede maaltijd er wel in. De menukaarten in guesthouses zijn vrijwel identiek. Ik denk na over wat ik zelf prettig zou vinden als ik in de keuken zou staan. Ik zou het leuk vinden als mensen zouden vragen wat ik graag zou willen maken. Dus doe ik dat. Het leidt tot de meest heerlijke gerechten. Zo eten we een overheerlijke bospaddestoelen curry en leren dat deze gezocht en gedroogd worden in deze periode rondom ons guesthouse. Na een dag lopen is dit het ultieme comfort food. Eerlijk is eerlijk; naarmate we hoger komen, worden de ingrediënten begrijpelijker wijs schaarser en de maaltijden iets minder rijk.

Meestal lopen we alleen. Uniek voor het hoogseizoen. De stilte is zo mooi. En soms noodzakelijk als we steil klimmen, want er is dan geen adem over voor een praatje. En soms lopen er meer mensen. Ook dat heeft iets. Allemaal zijn we onderweg om dezelfde top te bereiken. 

Ik word wakker uit mijn dankbetuiging open m’n ogen en glimlach. Nog steeds intens dankbaar. 

– Reiservaring Nepal met Top of the World Reizen –