Dianne vertrekt op vrijdag 3 april 2015 naar Kathmandu met Top of the World Reizen om deel te nemen aan een reis ‘In de Voetsporen van Holi Maya’. Op weg naar de reis schrijft ze maandelijks een reisblog. Reis je met haar mee?
Door Dianne Goes
Voorbereiding van de Nepal reis met Top of the World.
Steeds dichterbij
Praktische zaken over mijn reis houden me dagelijks bezig. Er schiet me van alles binnen en dat schrijf ik gelijk op als ik niet thuis ben; eenmaal daar zet ik het direct op mijn lijst. Al dan niet direct aanvinkend, omdat ik het al in huis heb. Maar eens One Note gaan gebruiken; kan ik mijn notitie zowel via MacBook als via telefoon benaderen. Wel zo handig.
Ik leg van alles al klaar; het is even zoeken waar ik het overzichtelijk neerleg; ik heb niet even zomaar een kamer over helaas. Gevonden! Op de rieten mand op de slaapkamer kleding, handdoeken en dergelijke. En op de ladekast op de overloop boven de Deet, miniatuurtjes handgel en cetera. Jippie. En op de werkkamer vervang ik antiek schrijfbureautje door de ‘oude’ eettafel met twee uitklapdelen die ik van mijn broer heb gekregen. Meer werkruimte en vooralsnog meer bergruimte ….
Fijn het contact dat ik met mijn reisgenoten Lian en Els via Facebookchat heb over de reis. Zo wisselen we ideetjes uit, kunnen we sparren. Deze week ga ik bij een vriendin nog wat dingen die ik mag lenen ophalen.
Ik kijk foto’s op Internet van de plaatsen die ik ga bezoeken. Wat verwachtte ik? Blijkbaar alleen maar primitiviteit want ik ben verrast als ik foto’s van Kathmandu Airport zie dat ik een echt vliegveld zie, auto’s, asfaltwegen ….
Inmiddels heb ik mijn inentingen gehad. Een paar jaar geleden bent ik ingeënt voor Zuid-Afrika maar heb er toen voor gekozen geen vervolginentingen te nemen. Nu wel, want dat is handiger voor eventuele toekomstige reizen. Ik heb het gevoel dat ik er meer ga maken.
Ik merk dat ik ongeduldig ben. Ongeduldig om te vertrekken, ongeduldig en reikhalzend uitzien naar avontuur, nieuwe ervaringen. Ik heb er behoefte aan los van social media te zijn, hoe graag ik ook ‘deel’ is er vooral de behoefte aan een niet meer ‘weg geven’, de ervaringen voor mezelf te willen houden. Ervaren, geen werk, geen boodschappen. Gek soms, ik heb net lekker gedoucht en dan komen er fantastische gedachten en woorden in me op. Ik spreek ze hardop uit om te onthouden, soms voor dit blog. En dan beroeren mijn vingers het toetsenbord en lukt het me – nog – niet die woorden op het ‘papier’ te zetten. Er schuilt blijkbaar minder schrijfster in me dan ik denk. Hoewel een boek schrijven hoog op mijn to do/wish/Bucket list staat.
Wat verwacht, hoop ik te vinden in Kathmandu? Rust en verstilling. Wat me doet denken aan begin dit jaar; de nieuwjaarsretraite van 2 dagen in Drenthe. Dat was geweldig; vanaf vrijdagavond 20.00 uur tot zondagmiddag 16.15 uur niet praten. Zelfs niet met mijn vriendin met wie ik een kamer deelde. En het kostte me geen moeite. Wat ik ingewikkelder vond was het ‘niet sociaal zijn’ door het elkaar geen welterusten te wensen, goedemorgen te zeggen. Niet in woorden althans.
Bij het aanvragen van mijn visum bij het consulaat heb ik het boek van Cas de Stoppelaar ‘Olifantenpolo’ aangeschaft en dat ben ik nu aan het lezen.
Ik wandel regelmatig. Genieten, de rust, de stilte, de vogels. En ik word me ervan bewust dat de griep mijn conditie meer heeft aangetast dan ik dacht. Bij een beetje klim merk ik dat vooral. En ik maak me zorgen toch wel over mijn conditie, over hoe dat zal gaan straks. Tja, ik ga het ervaren. Wellicht kom ik mezelf gigantisch tegen. En ik overanalyseer, een bekend patroon. Links, rechts, boven, onder….. zucht. Inmiddels toe aan nieuwe podozooltjes die inmiddels gemaakt zijn. De eerste wandeling ging niet goed. De rechter is absoluut niet oké. Daar moet dus iets aan gedaan worden. En de oude heb ik gelukkig ook nog.
Ineens dringt het diep tot me door hoe ‘rijk’ ik ben dat ik zo’n reis mag maken, inclusief een bijzondere trektocht. Alles vanuit de liefdevolle harten van Thomas en Holi. Heel bijzonder en wellicht ook heel gewoon.
Het komt nu heel dichtbij… nog acht nachtjes slapen. Enerzijds heb ik het gevoel dat ik het aardig op de rit heb en anderzijds een onrustig gevoel dat ik nog zoveel moet doen. Gelukkig ben ik twee dagen voor vertrek al vrij en dat geeft me veel rust.
Een hartegroet van Dianne
Voor meer informatie over de reis die Dianne gaat maken > klik hier
De missie van Dianne Goes:
Een plezierig leven leiden met de mensen waar ik om geef. Plezier hebben want het leven is te kort, én te lang, om dat niet te hebben. In mijn dagelijkse werkzaamheden wil ik doen waar ik goed in ben en blij van word en daarbij in verbinding zijn met de mensen waar ik mee/voor werk.
Voor het filmpje over Top of the World | Nepal Tibet Bhutan > klik hier