Wat wilde ik graag naar Nepal, maar meestal bedacht ik een excuus om (nog) niet te hoeven gaan. Mijn gedachten werden gevoed door dat onbewuste maar oh zo sterke innerlijke stemmetje: “Dat kun je niet, ben je niet fit genoeg voor, is te spannend, ben ik te lang van huis…..” 

 

Maar ook, hoe groot was dat verlangen om het verleden los te kunnen laten? Het verlangen om erachter te komen wat ik echt wil, wat ik kan, waar ik energie van krijg? Leven vanuit mijn gevoel, mijn hart … dat ik mag zijn wie ik ben, wil en kan zijn.

 

 

Nepal is een prachtig land met een overweldigend mooie natuur en immense bergen. Tijdens de trekking door de Annapurna kreeg ik steeds meer het krachtige gevoel dat ik eigenlijk een ‘reusje’ ben die volledig in balans is en zich verbonden weet met de aarde.  Het was ook een eer om dáár te mogen lopen, zo ervaarde ik het.

 

Op Poon Hill heb ik bij zonsopkomst mijn gedroogde witte roosjes op een paarse distel gelegd en zo de stukjes uit mijn verleden die ik wilde los laten, achter gelaten. Heel symbolisch en ook tastbaar vastgelegd op een foto, als houvast voor thuis. Het is nu 8 maanden geleden dat ik weer thuis gekomen ben en de verandering die daar begonnen is nog steeds in beweging!!

 

Anita Borro

 

Naschrift 29-11-2015:

Anita maakte na haar reis ‘Poort naar de Sanctuary’ ook de reis ‘Pelgrimsroute naar de heilige meren’ en schreef diverse inspirerende blogs over haar reis:

> wat-voorafging-aan-mijn-inspiratie-reis

> reisverslag-vertrek-en-aankomst.html

> reisverslag-impressie-trektocht.html

> reisverslag-via-de-onbekende-bestemming.html

> mijn-innerlijke-reis-tijdens-de.html